Η Ανθολογία πορτογαλικής ποίησης δεν περιλαµβάνει µόνο µερικά από τα πιο σηµαντικά ποιήµατα του πολύ αγαπητού στην Ελλάδα Fernando Pessoa και άλλων, σχεδόν εξίσου σπουδαίων της πορτογαλικής λογοτεχνίας, αλλά επίσης παρουσιάζει και Πορτογάλους ποιητές λιγότερο γνωστούς ή ακόµη και σχεδόν άγνωστους. Οι τελευταίοι δεν είναι οπωσδήποτε ήσσονες, απλώς δεν ευνοήθηκαν και πολύ από την εποχή τους.

Το καθαρά πορτογαλικό συναίσθηµα της sαudαde, του καηµού, της θλίψης και της απελπισίας, είναι η πηγή που έκανε να αναβλύσει στον κόσµο περισσότερη ποίηση από οποιαδήποτε άλλη πηγή έµπνευσης. Έτσι είναι οι Πορτογάλοι, ανάµεσα στην απελπισία και την αντιµετώπιση της πραγµατικότητας, ανάµεσα στο φόβο και το πείσµα να προχωρήσουν σε άγνωστες κατευθύνσεις.

Τα ποιήµατα τούτης της ανθολογίας κινούνται κυρίως γύρω απ’ αυτό τον άξονα: προσεγγίζουν τις αµφιβολίες του ατόµου που διερωτάται σχετικά µε την απρόσωπη συλλογική ζωή, τον πόνο, την αιωνιότητα του παρόντος και τη νοσταλγία.