Μάης του 1968, Παρίσι, οδοφράγµατα, κι όµως, όλα τα κοκτέιλ δεν είναι κοκτέιλ µολότοφ. Όχι µακριά από το Καρτιέ Λατέν, όπου οι φοιτητές στήνουν οδοφράγµατα, το θρυλικό ξενοδοχείο Meurice έχει ουσιαστικά καταληφθεί από το προσωπικό του, που εφαρµόζει την τόσο της µόδας τότε «αυτοδιαχείριση». Θα µπορέσει, άραγε, να γίνει εκεί η απονοµή του βραβείου Ροζέ Νιµιέ σε έναν νεαρό συγγραφέα, είκοσι δύο µόλις ετών, που λέγεται Πατρίκ Μοντιανό;

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η απονοµή του βραβείου, χορηγός του οποίου είναι η ζάπλουτη Αµερικανίδα Φλόρενς Γκουλντ, συνοδεύεται από γεύµα στο Meurice. Να, όµως, που η απονοµή συµπίπτει φέτος µε τη φοιτητική εξέγερση. Πώς θα επηρεαστούν από τα γεγονότα επιφανείς πελάτες όπως ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Ζαν ΠολΓκεττύ, «ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσµο», αλλά και συγγραφείς όπως ο Πολ Μοράν, ο Ζακ Σαρντόν ή ο Αντουάν Μπλοντέν; Αλλά και πώς θα τις ζήσει αυτές τις µέρες, «που συγκλόνισαν τη Γαλλία», το ξενοδοχείο Meurice; Μια διασκεδαστική όσο και αιχµηρή σάτιρα της γαλλικής δια-νόησης, αλλά και της ανθρώπινης µαταιοδοξίας γενικότερα.