Στο πρώτο της βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Τι ντροπή (2015), η Φλόρες περιγράφει τη σύγχρονη ζωή στη Χιλή: παράτολμα σχέδια εφήβων εξυφαίνονται σε παραθαλάσσιες πόλεις βυθισμένες στη φτώχεια· άντρες χάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια βλέπουν τα εύθραυστα θεμέλια της οικογένειάς τους να καταρρέουν· τα σκαλιά της βιβλιοθήκης δεν οδηγούν τους θαμώνες στη λογοτεχνία, ανοίγουν όμως τον δρόμο για συναντήσεις με άλλες μορφές τέχνης: την αποπλάνηση, την αυταπάτη, την αυτοκαταστροφή.

Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τρυφερότητα, ωριμότητα, αλλά και με μια εμμονή στη λεπτομέρεια που θυμίζει τη γραφή του Ρέυμοντ Κάρβερ, η Φλόρες παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και εξερευνά τα θέματα της περηφάνιας, της αιδούς και της ταπείνωσης. Στο βιβλίο της παρακολουθούμε τους ήρωες τη στιγμή που αφήνουν πίσω τους την ηλικία της αθωότητας και εισέρχονται στη σκληρή πραγματικότητα.

Το ομώνυμο διήγημα τιμήθηκε με το Βραβείο Ρομπέρτο Μπολάνιο.