Το Πόλεμος και Ειρήνη θεωρείται από πολλούς το μεγαλύτερο μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο τετράτομο μεγαλειώδες έργο εξιστορείται η εκστρατεία του Ναπολέοντα εναντίον της Ρωσίας, ο πατριωτισμός και η αντίσταση του ρωσικού λαού, παράλληλα με την αμεριμνησία που επικρατούσε την ίδια εποχή στα σαλόνια της αριστοκρατίας. Γράφτηκε σε μια εποχή προσωρινής γαλήνης για τον ανήσυχο στο πνεύμα συγγραφέα, όταν ακόμα "η ρήξη με την τάξη του γινόταν σε επίπεδο χαρωπής ανταρσίας, γεμάτης σφρίγος και υγεία" σύμφωνα με το Φώντα Κονδύλη στον πρόλογο του βιβλίου "πριν ξεσπάσει η οργή του με την Αννα Καρένινα και όταν δεν είχε ακόμα επιδοθεί συστηματικά στα πολιτικά και κοινωνικά του κηρύγματα εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος και της εκκλησίας της Ρωσίας(...)". Ωστόσο στην τεράστια και πολυπληθή αυτή "τοιχογραφία" της ρωσικής κοινωνίας όπου "οι σκηνές των μαχών στην ύπαιθρο χώρα συναγωνίζονται σε δριμύτητα τις σκηνές μαχών μέσα στ' αριστοκρατικά σαλόνια(...)" η αναζήτηση του Καλού είναι έντονη. Όπως και ο ηθικός πανικός, χαρακτηριστικό της εποχής, που βασανιζόταν από τα διλήμματα του "βοναπαρτικού" ατομικισμού και της χριστιανικής αυταπάρνησης.