Ιούνιος 1886. Ο Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας πεθαίνει πνιγμένος στη λίμνη του Στάρνμπεργκ, κοντά στο Μόναχο. Ο Λουδοβίκος Β’ θαυμάστηκε, αγαπήθηκε, μισήθηκε, χλευάστηκε και μυθοποιήθηκε όσο κανείς από τους εστεμμένους του 19ου αιώνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι τον θαυμάζουν, γιατί κατασκεύασε με πείσμα και επιμονή έναν παραμυθένιο κόσμο, όπου πήραν μορφή τα οράματα, οι φαντασιώσεις, οι εμμονές και οι αλλόκοτες επιθυμίες του. Στον υλιστικό αιώνα μας, η τραγική φιγούρα του αυτόχειρα «τρελού» βασιλιά έχει γίνει συνώνυμη του ρομαντισμού και έχει εμπνεύσει σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Πωλ Βερλαίν, ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Χανς Γιούργκεν Ζύμπερμπεργκ. Πενήντα χρόνια αργότερα ο Κλάους Μαν, πριν εγκαταλείψει την παραδομένη στους ναζί Γερμανία, αφιερώνει το προτελευταίο του κείμενο λογοτεχνικής πρόζας σ’ αυτόν τον μυστηριώδη θάνατο. (. . .)