Ο Αρχιμάστορας Σόλνες -ένας δαιμονιακά ερωτικός διάλογος δύο ψυχών- είναι το πρώτο απ΄ τα όψιμα έργα του Ίψεν, όπου τα δυο κύρια πρόσωπα ενσαρκώνουν μύχιες επιθυμίες κι αυτοκαταστροφικά ορμέμφυτα.

«Θέλω όμως να σας πω πως τη νοιώθω εγώ -πάνω μου- τούτη την “ευτυχία”: σαν ένα κομμάτι στο στέρνο μου πούχει γυμνωθή από δέρμα. Κ᾿ οι βοηθοί μαζί με τους υπηρέτες -οι δαίμονες όλοι- γδέρνουν σάρκες από άλλους ανθρώπους και μου τις φέρνουν, για να μπαλώσουν τη δικιά μου πληγή! … Μα η πληγή δε γιατρεύεται. Ποτέ,.. ποτέ! Αχ και να ξέρατε συχνά-πυκνά πόσο με τρώει και με καίει.»