Είμαστε - αλλά ποιοι ή, καλύτερα, τι είμαστε - σε αναζήτηση μιας ηθικής; Μιας ηθικής - ας πούμε, καινούργιας; Αλλά τι σημαίνει εφεξής καινούργιο; Ενώ κυριαρχεί μια σύνθετη ηθική παράδοση, όλες οι αρχαίες ηθικές, προορισμένες να επιβιώνουν με συνδυασμούς πολύτροπους κι αναγεννήσεις επιμέρους, δεν έχουν γίνει άραγε ανεφάρμοστες σαν τέτοιες με συνέπεια, αφού κάθε ιδέα για το υπέρτατο αγαθό εξακολουθεί να παραμένει αδιανόητη και ανέφικτη; Το ίδιο και μια «καινούργια» ηθική, δεν θ` αποδείχνονταν κι αυτή σχεδόν αδύνατη κι άπειρα προβληματική, στο σημείο που συναντιώνται εκείνο που περιγράφουν με τη λέξη θεωρία κι εκείνο που περιγράφουν με τη λέξη πρακτική; Πού είναι, λοιπόν, ο κρυφός τόπος του ηθικού προβλήματος, - που δεν είναι πρόβλημα μονάχα ηθικό -, πού ελλοχεύει το ερώτημα; Τι αποτελεί πρόβλημα; Και τούτο το πρόβλημα πώς γίνεται να το εκθέσουμε;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]