Οι τελετουργίες καθιστούν τον κόσμο ένα αξιόπιστο μέρος.
Οι τελετουργίες είναι για τον χρόνο ό,τι είναι η οικία για τον χώρο.
Κάνουν τον χρόνο κατοικήσιμο και ελκυστικό, όπως είναι ο οίκος.
Οι τελετουργίες τακτοποιούν και διευθετούν τον χρόνο.

Αποφεύγοντας την ξεπερασμένη νοσταλγία των τελετουργιών του παρελθόντος, ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν εξετάζει το ιστορικό της εξαφάνισής τους ως μέσο μελέτης και διάγνωσης των παθολογιών του παρόντος.

Αντιπαραβάλλει την «ανθρώπινη κοινότητα χωρίς ανάγκη επικοινωνίας» -όπου η ένταση της συντροφικότητας παρέχει δομή και νόημα στην ύπαρξη- με τη σημερινή «επικοινωνία χωρίς κοινότητα», η οποία καταργεί τα συλλογικά συναισθήματα και αφήνει τον άνθρωπο εκτεθειμένο στην εκμετάλλευση και τη χειραγώγηση από τη νεοφιλελεύθερη ψυχοπολιτική.