Μεταχειρισμένο αντίτυπο.
(Κατάσταση: Άριστη, χωρίς σημειώσεις ή τσακίσεις.)

Επιμέλεια Γεωργίου Θ. Ζώρα. Πανόδετη έκδοση 1956.

Ή περίοδος, ήτις περιλαμβάνει την εις δημώδη γλώσσαν λογοτεχνικήν παραγωγήν των τελευταίων βυζαντινών αιώνων, παρουσιάζει όλως ιδιάζουσαν σημασίαν, δεδομένου ότι εις αυτήν ανάγονται αι ρίζαι και κατ' αυτήν τίθενται αι βάσεις της Ιστορίας της νεωτέρας φιλολογίας μας. Είναι γνωστόν, ότι ή ελληνική φιλολογία, ήτις ήρχισεν ακμάζουσα από αρχαιοτάτων χρόνων, ουδέποτε διεκόπη εις την Ελλάδα. Από τριών χιλιάδων περίπου ετών συνεχίζεται πάντοτε ενιαία, με τάς αυτάς παραδόσεις, με τα αυτά βασικά στοιχεία, και με τα αυτά μεγάλα ιδανικά : τον σεβασμόν προς την θρησκείαν, την αγάπην πρός το καλόν, τον έρωτα πρός το ωραίον, την αφοσίωσιν προς την πατρίδα, τον θαυμασμόν πρός τον ηρωϊσμόν. Και το μέσον της εκφράσεως, ή γλώσσα-μοναδικόν ίσως παράδειγμα εις τον πολιτισμένον κόσμον-παραμένει κατά την βασικήν αυτής διάρθρωσιν και το λεξιλόγιον περίπου ή αυτή ανά τους αιώνας. Δεν υπάρχει επομένως διακοπή, αλλά μόνον διάκρισις είς μεγάλας χρονικά εποχάς, επί έτη βάσει χαρακτηριστικών τίνων κριτηρίων, τα οποία καθορίζουν τα όρια του διαχωρισμού. Ούτω και ή νεωτέρα φιλολογία μας φέρει χαρακτηριστικά στοιχεία, των οποίων ή πρώτη εμφάνισις ανάγεται εις τον δέκατον αιώνα, ίσως όμως και ενωρίτερον, εις εποχήν καθ' ην ευρυτέρα ανακαίνισις παρατηρείται εις το Βυζάντιον, οφειλομένη εις σειράν ιστορικών, πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών γεγονότων και ζυμώσεων, των οποίων ή ανάπτυξις εξέρχεται των στενών ορίων της παρούσης εισαγωγής.