Αν αποφάσισα, ύστερ' από τη μετάφραση των μικρών δημοσιευμάτων του Immanuel Kant (έκδοση Δωδώνης, Αθήνα 1971), να μεταφέρω στη γλώσσα μας τα "Δοκίμια" ενός ακόμη Ευρωπαίου φιλοσόφου, το έκαμα για δύο λόγους. Πρώτα γιατί ο David Hume, αν και ανήκει στους κλασικούς της φιλοσοφίας, είναι πολύ λίγο γνωστός στη χώρα μας - μεγάλο το κενό τούτο της φιλοσοφικής αγωγής μας. Και έπειτα, γιατί και στην περίπτωσή του ισχύει ό, τι έγραψα για τα "Δοκίμια" του Kant: τα μικρά αυτά έργα "διαφωτίζουν σε τέτοιο βαθμό τη φιλοσοφία και την προσωπικότητα του συγγραφέα τους, ώστε ασφαλώς θα ζημιωθεί εκείνος που θα παραλείψει να τα μελετήσει περιορίζοντας το ενδιαφέρον και το βλέμμα του στα μεγάλα και πασίγνωστα έργα του φιλοσόφου". [...]