Μπορεί να γίνει διανοητός ένας τρόπος ύπαρξης που δεν θα είναι βασισμένος σε έννοιες όπως η παραγωγικότητα, η εργασία, η κατανάλωση, αλλά και πάσης φύσεως προσπάθειες να νοηματοδοτηθεί η ζωή μέσω της απόδοσης χρησιμότητας σε αυτήν; Στα δοκίμια που απαρτίζουν το Η Ζωή δεν είναι Χρήσιμη, ο Αΐλτον Κρενάκ ασκεί κριτική στη χρησιμοθηρική προσέγγιση απέναντι στη ζωή και το περιβάλλον, προβληματοποιώντας τον ορισμό εννοιών όπως η «ανθρωπότητα» ή τον υποτιθέμενο διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπινων όντων και του περιβάλλοντος. Τα δοκίμια, που έχουν ως βάση τους συνεντεύξεις και ομιλίες του Κρενάκ, χαρακτηρίζονται από πλούσιες, ζωντανές εικόνες και αφηγήσεις, και από την ενάργεια και την αμεσότητα ενός ώριμου προφορικού λόγου. Σε αυτά, η σκέψη και η παράδοση ιθαγενών λαών συνδυάζονται με τις ευρείες πολιτισμικές αναφορές του συγγραφέα, ενώ παράλληλα συνομιλούν με την πολιτική, κοινωνιολογική και περιβαλλοντική θεωρία.