- "Ενώ τον Στήβεν Κινγκ και τη Ρουθ Ρέντελ τους διαβάζουμε για να ευχαριστηθούμε την ανατριχίλα που μας προκαλεί ο προσεγμένος λεκτικός τρόμος, τη Χάισμιθ δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε τόσο επιπόλαια. Μεταδίδει μια σταθερή, ακλόνητη πίστη στην ύπαρξη του κακού - σε επίπεδο προσωπικό, ψυχολογικό και πολιτικό... Το χάρισμα των Ιστοριών φυσικών και αφύσικων καταστροφών -καθώς και όλου του συγγραφικού έργου της- είναι ότι μας αναστατώνουν και μας συναρπάζουν ταυτόχρονα". (Michael Bronski, The Boston Phoenix)
- "Σε αυτή την παράδοξα επίκαιρη συλλογή, η άμεση πρόζα της Χάισμιθ καταγράφει έναν κόσμο που τα έχει ελαφρώς χαμένα, και οι καταστροφές του είναι προϊόν της ανθρώπινης τρέλας και υπερβολής. Ο Λευκός Οίκος σε κατάσταση πολιορκίας από τους άστεγους από τη μία, και από την άλλη μία γυναίκα 190 χρονών που βρίσκεται διαρκώς στα πρόθυρα του θανάτου και εκπέμπει μια μουντή λάμψη - σε κάθε ιστορία εκτυλίσσεται η παράλογη ακραία συμπεριφορά της ανθρωπότητας στον όψιμο 20ό αιώνα. Η Χάισμιθ παραμορφώνει με γκροτέσκο τρόπο το πρόσωπο της καθημερινότητας για να φανερώσει τα ποικίλα σκοτεινά κίνητρά της. Οι Ιστορίες αυτές αφήνουν πίσω τους εικόνες που μας στοιχειώνουν, εικόνες που τρεμοσβήνουν αλλά δεν φεύγουν από το μυαλό μας". (The New Yorker)
- "Ιστορίες γεμάτες σάτιρα, σκανδαλιά και απειλή. Ο κόσμος της Χάισμιθ είναι παραδομένος στην αυτοκαταστροφή, με κίνητρο τη βλακεία, την απληστία και το συμφέρον - ένας τόπος όπου η ανθρώπινη φυλή τρώει τις σάρκες της... Οι ιστορίες της Χάισμιθ κάνουν την ψυχή μας να τρέμει και τις παλάμες μας να ιδρώνουν". (Jill Pearlman, Harper's Bazaar)