Προικισμένος με αφηγηματική δεινότητα, ο Λεονίντ Αντρέγιεφ (1871-1919) καταπιάστηκε στο έργο του με ζητήματα που ταλάνιζαν τους συγχρόνους του, αλλά εξακολουθούν να κατατρύχουν και τον σύγχρονο άνθρωπο.

Στα τρία διηγήματα της συλλογής αυτής, θίγονται θέματα που για τους λογοτέχνες της εποχής του θεωρούνταν καταραμένα και σκανδαλώδη, όπως αυτό της σεξουαλικότητας στην Άβυσσο (ένας νεαρός ανακαλύπτει μετά το βιασμό της αγαπημένης του την άβυσσο της ίδιας του της σεξουαλικότητας), το ζήτημα της πορνείας στο διήγημα Μέσα στην καταχνιά (ένας γόνος καλής οικογενείας μολύνεται από σύφιλη και οδηγείται στο έγκλημα), η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων των μεγαλουπόλεων, στην Κατάρα του Θεριού.

Οι ήρωές του κινούνται στο μεταίχμιο μεταξύ λογικής και παραλογισμού, ολομόναχοι μέσα σ’ έναν κόσμο από τον οποίο ο Θεός είναι απών, απέναντι σε μια άβυσσο που απειλεί να τους καταπιεί, όπως ακριβώς οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών. Αυτό το στοιχείο κάνει το έργο του Αντρέγιεφ να παραμένει διαχρονικό και πάντα ενδιαφέρον.