Ένας τροπικός τυφώνας, ένα ζευγάρι χιμπατζήδες που θα χωριστούν με βάναυσο τρόπο, ένας μηχανικός, απογοητευμένος από την καριέρα του και καταπιεσμένος από τον πληθωρικό πεθερό του, και ο παλιός του καθηγητής, φόβος και τρόμος στα αμφιθέατρα και υπεύθυνος, κατά την άποψη του πάλαι ποτέ φοιτητή του, για κάθε κακοδαιμονία που στοιχειώνει έκτοτε τη ζωή του, θα συναντηθούν σε έναν τρελαμένο μεξικάνικο αυτοκινητόδρομο, προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο απ’ τον τυφώνα.

Και ο αναγνώστης θα βρει τον εαυτό του ανίκανο να ταυτιστεί με κάποιον από τους πρωταγωνιστές, παρά την παροδική συμπάθεια που η εύστοχη πρόζα του συγγραφέα θα του προκαλέσει. Αντικρουόμενα συναισθήματα και μια γραφή απογυμνωμένη από κάθε συναίσθημα, αιχμηρή σαν χειρουργικό νυστέρι, θα οδηγήσουν σε μια τραγικά αναπάντεχη και αιματοβαμμένη κορύφωση το τρίπρακτο αυτό ψυχολογικό δράμα, διοχετεύοντας εντέλει δικαίως τη συμπόνια μας αποκλειστικά… στους χιμπατζήδες.