Κίτο, 1983. Ένας γιατρός και ο καινούργιός του γείτονας. Μια ιστορία με θέμα δύσκολο: τη συνείδηση του βασανιστή, του δημίου, αλλά και του μάρτυρα, του επιζήσαντα. Πλαίσιο της, οι αλλεπάλληλες λατινοαμερικάνικες δικτατορίες. Η αφήγησή της βασισμένη στην υπόθεση ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι εμπλεκόμαστε αναπόφευκτα, ανεξάρτητα από προσωπικές επιλογές, πολιτικές πεποιθήσεις ή θρησκευτικά δόγματα. Επειδή η ιστορία μάς αγγίζει κάθε φορά που η θρυαλλίδα, η οποία μας περιβάλλει, ραγίζει, με τρόπο τυχαίο αλλά μοιραίο, και τότε η πραγματικότητα εφορμά αδυσώπητα, φέρνοντας μαζί της τον τρόμο. Ένα ράγισμα στη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, όπου κουρνιάζει η εκδίκηση, η μοχθηρία, η ενοχή, η μυρωδιά του φόβου. Στην καρδιά του κτήνους κατευθείαν, χωρίς προφάσεις ή αυτοεπιβεβλημένα όρια.

Ο Αμπδόν Ουμπίδια (Κίτο, 1944), πολυβραβευμένος στην πατρίδα του και τη Λατινική Αμερική, είναι γνωστός πλέον στο ελληνικό κοινό για τη λιτή και περιεκτική του φόρμα, την καλοδουλεμένη σε αναπάντεχο βαθμό γλώσσα του και την ακριβή, χαμηλόφωνη αφήγησή του, μια αφήγηση αντικειμενική, αδέκαστη και συνταρακτική στην απλότητά της. Με τη «Σιωπηλή σαν το Θάνατο» (Βραβείο Eugenio Espejo, 2012) επιβεβαιώνει την ικανότητά του να υπηρετεί ποικίλα λογοτεχνικά είδη, γράφοντας με απροσδόκητη επιτυχία ένα οικουμενικό ψυχολογικό θρίλερ.