Στην "Αναφορά στον Γκρέκο" ο Νίκος Καζαντζάκης απευθύνεται στον πνευματικό του πατέρα, τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο και εξιστορεί τις ανησυχίες του, τους πνευματικούς του αγώνες, προσπαθώντας να ταυτιστεί μαζί του.

Στον "Καπετάν Μιχάλη" απευθύνεται στον βιολογικό του πατέρα και η εξιστόρησή του είναι βιωματική.

Πρόκειται για μια εσωτερική εξομολόγηση μέσα σε μια μυθιστορία όπου καταγράφονται όλες οι απωθημένες επιθυμίες του Καζαντζάκη, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να τις κατονομάζει άμεσα.

Ένα ψυχαναλυτικό δοκίμιο πάνω στον ναρκισσισμό του θανάτου.