Στην Αυστρία του 1936, δύο χρόνια περίπου πριν από το Άνσλους, ο 50χρονος Λεωνίδας κάνει τον απολογισμό της έως τότε ζωής του και φουσκώνει από περηφάνια. Ο πατέρας του ήταν ένας φτωχός καθηγητής Γυμνασίου. Ο γιος, δεινός χορευτής, κληρονομεί αναπάντεχα ένα φράκο και εμφανίζεται στα βιεννέζικα σαλόνια προκαλώντας αίσθηση. Μέσα από τον γάμο του με την όμορφη και πλούσια Αμελί Παραντίνι αποκτά πρόσβαση στους κύκλους της καλής κοινωνίας της εποχής. Και, ως τμηματάρχης στο Υπουργείο Πολιτισμού και Παιδείας, ανήκει πλέον στην πολιτική ελίτ της χώρας.

Στα πεντηκοστά του γενέθλια λαμβάνει μια επιστολή με αχνογάλαζα γράμματα που μαρτυρούν γυναικείο γραφικό χαρακτήρα. Είναι ένα γράμμα της Εβραίας Βέρα Βόρμσερ, του έρωτα της ζωής του. Μια σύντομη αλλά έντονη ερωτική σχέση δεκαοκτώ χρόνια πριν, στη Χαϊδελβέργη, συνδέει τον Λεωνίδα με τη Βέρα. Η παρουσία του συγκεκριμένου γράμματος ανάμεσα στις πάμπολλες ευχετήριες κάρτες παρασύρει τον ήρωα σε μια καταιγιστική ροή αναμνήσεων, προβλέψεων, υποθέσεων και σεναρίων, ξυπνά μια από καιρό ξεχασμένη ενοχή του, κυρίως όμως φαίνεται να θέτει σε κίνδυνο όλα όσα έχει πετύχει, τον γάμο του, την κοινωνική του θέση, την υπόληψή του, την οικονομική του επιφάνεια – τις βάσεις της ίδιας του της ύπαρξης…