Ο Σοπενχάουερ ξαναγίνεται της μόδας. Η εποχή μας, που δεν πιστεύει πια σε τίποτα, βρίσκει σ’ αυτόν μια απάντηση στο μηδενισμό της. Ο άνθρωπος της σύγχρονης κοινωνίας, μια πραγματική μηχανή επιθυμιών, αντιστοιχεί στον τυφλό και τρελό μηχανισμό που σκιαγραφεί ο Σοπενχάουερ. Πηγαίνει από επιθυμία σε επιθυμία, δίχως να βρίσκει ικανοποίηση. Μόλις μια επιθυμία ικανοποιηθεί, μια άλλη τη διαδέχεται. Έτσι, ο άνθρωπος της καταναλωτικής κοινωνίας είναι μια τέλεια σοπενχαουερική μαριονέτα.

Η ηθική πρόοδος της ανθρωπότητας είναι μια φενάκη, είχε πει ο Σοπενχάουερ. Οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, η τρομοκρατία που συγκλονίζουν τον κόσμο μας αποδεικνύουν πως ο άνθρωπος παραμένει πάντα σκληρός. Η επιστημονική πρόοδος είναι μια ψευδαίσθηση, λέει ο φιλόσοφος. Η σύφιλη δεν είναι πια εδώ, μα το AIDS την αναπληρώνει με το παραπάνω. Κανείς δεν πιστεύει πια τα βιβλία ιστορίας φιλοσοφίες που τόσο κατέκρινε ο Σοπενχάουερ. Αρκετά παραμορφωτικά κάτοπτρα έχουν οριστικά θρυμματιστεί. Όμως, νέα παραληρήματα ξεφυτρώνουν από παντού. Ο οριενταλισμός, ο αποκρυφισμός επανέρχονται με δύναμη. Η φτώχεια ευδοκιμεί πάντοτε. Το ποσοστό αυτοκτονιών βρίσκεται σε διαρκή άνοδο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η πλήξη, η απραξία και οι τεχνητοί παράδεισοι (αλκοόλ, ναρκωτικά) που τις συνοδεύουν υποσκάπτουν τις κοινωνίες μας.

Ο Σοπενχάουερ επιστρέφει στη μόδα γιατί είναι ο στοχαστής όλων των εποχών παρακμής. Κι αυτές οι εποχές τον αγαπούν γιατί τους επιστρέφει την εικόνα της κενότητάς τους.