Immanuel Kant (1724-1804) Πρῶτος αὐτὸς ἐκ τῶν νεωτέρων φιλοσόφων ἐπεχείρησε καὶ ἐπέτυχε νὰ συνδιαλλάξῃ καὶ νὰ συνενώσῃ δημιουργικῶς τὰ δύο στοιχεῖα τῆς γνώσεως: τὴν αἴσθηιν καὶ τὴν νόησιν, τὸν λόγον καὶ τὴν ἐμπειρίαν, περὶ τῆς ὑπεροχῆς τοῦ μεν ἢ τοῦ δὲ τῶν ὁποίων ἀντεμάχοντο οἱ πρὸ αὐτοῦ φιλόσοφοι. «῾Η αἴσθησις χωρὶς τὴν νόησιν», γράφει, «εἶναι τυφλή, ἡ δὲ νόησις χωρὶς τὴν αἴσθησιν εἶναι κενή.»῾Η ἐπίδρασις τοῦ Κὰντ εἰς τὴν φιλοσοφικὴν κίνησιν τῶν νεωτέρων χχρόνων ὑπῆρξε τεραστία καὶ κυριαρχική. []Διέγραψε τὰ ὅρια τἠς γνώσεως και ἔθεσε τοὺς νόμους τῆς νοήσεως. ῞Οπως δὲ ἔγραψεν ὁ Ρίχτερ, ὁ Κάντιος δὲν εἶναι τὸ φῶς τοῦ...